Japońskie medykamenty

Apteczki i leki japońskich wędrownych lekarzy

z kolekcji rodziny Kashimoto

Czerwona drewniana apteczka z tekturową szufladą z 43 roku Meiji (1910r.) z firmy Hayakawa Hozendo z Toyamy. Ostatnia lista leków pozostała w apteczce pochodzi z 42 roku Showa (1967r.). Na wieczku apteczki jest notatka pana Takaharu Kashimoto: "4 lipca 1968r. o godz. 8.30 odwiedził mnie wędrowny aptekarz z Toyamy. Firma, którą reprezentował, zmieniła nazwę i wymieniała apteczki swoich pacjentów. Poprosiłem go o pozostawienie tej apteczki na pamiątkę"

Niebieska tekturowa apteczka z firmy Mitsui z Toyamy - dostarczona po 1926 roku. 

Apteczka papierowa z lekami z firmy Nisshin z Nary (powojenna). Nisshia Zesumin - przeciwbólowy, przeciwgorączkowy; 

Współczesna apteczka z lekami

 Toyama do dzisiaj jest centrum depozytowego systemu sprzedaży leków - 50 wytwórni "domowych leków", 5 tysięcy wędrownych aptekarzy. Z innych ośrodków (Nary, Ise, Tosu...) wędruje po Japonii około 20 tysięcy lekarzy. Apteczki, jak przed wiekami, zawierają przede wszystkim leki pochodzenia naturalnego - roślinnego, zwierzęcego i mineralnego, w tym słynny Hangontan.

Apteczka drewniana z 42 roku Meiji (1909r.) i papierowa - Dostawca Jego Wysokości Następcy Tronu Takada Jusuke z firmy Kokando z Toyamy.

Apteczka drewniana z wysuwaną pokrywką. Sprzedawca Jusuke z firmy Kokando z Toyamy. Pozostały w niej leki tj.: Sekidome-Shinyaku - przeciwkaszlowy, Tonpuku - lek na przeziebienie, Oihi - lek na przeziębienie dla dzieci, Boraminto - maść na wrzody, oparzenia, nerwobóle, reumatyzm, otarcia, odleżyny, rany tłuczone i cięte; Harakusori - Joshingan - przeciwbiegunkowy.

Ruda tekturowa apteczka z lekami. Sprzedawca - Nakatani Shiseido z Shiga z okresu Meiji z pozostałymi w niej lekami: Manintan - lek na zatrucia pokarmowe, Ninjin- Jitsubosan - stosowany w chorobach kobiecych i poprawiający krążenie. Kizgusun - maść na rany.

Apteczki japońskich lekarzy wędrownych (drewniana i tekturowa) - firma Kokando z Toyamy, Osaka 1909r. Apteczki służhły do przechowywania tradycyjnych, japońskich leków rozprowadzanych systemem depozytowym (dostawca pobierał opłatę tylko za wykorzystane leki i regularnie je uzupełniał)

Saszetka z lekiem na żołądek - saszetka z ziołowym lekiem Sankogan, stosowanym w problemach układu trawiennego. Lek ten w niezmienionej postaci, stosowany jest w Japonii od stuleci. Na papierowej saszetce symbole Wenus, Księżyca i Słońca - obserwowane na niebie w tym samym czasie są wyrazem najwyższego szczęścia.

Aptekarze z Toyamy

pod koniec XIX wieku wędrowni sprzedawcy leków zostali zobowiązani zarządzeniem władz do uzyskiwania wykształcenia farmaceutycznego. Wędrowni aptekarze pozostawiali w domach pacjentów apteczki charakterystyczne dla reprezentowanego przez nich producenta leków. Zestaw leków sygnowali swoim nazwiskiem, często dopisując wskazówki wyjaśniające działanie medykamentów. Japońska rodzina obdarzała wielkim zaufaniem swojego wędrownego lekarza.

Ilustracja "Baiyaku"

W ciągu okresów Edo i Meiji wraz z rozszerzaniem się zasięgu rozproadzania leków z Toyamy rozprzestrzeniały się ilustracje "Baiyaku" - dosłownie znaczy sprzedaż lekarstw. Podczas gdy zwykłe drzeworyty z okresu Edo miały na celu zabawianie oglądającego wizerunkami zwyczajów społecznych oraz zachowań aktorów i pięknych kobiet, ilustracje "Baiyaku"przedstawiały sceny dramatyczne lub słynne miejsca i wykorzystywane były jako kalendarze czy amulety. Ponieważ ilustracje "Baiyaku" robione były jedynie jaki "prezenty" dla klientów, nie były one cenione wysoko jako dzieła sztuki. Jednak były one kolorowym lokalnym obyczajem, który posiadał pewien tajemniczy urok.   

Apteczka papierowa (koperta) z firmy Kimura w Osace. Leki dostarczane od 15 roku Meiji (1882r.). Zwiera lek przeciwgorączkowy - Netsusamashigan

Apteczka - koperta

Apteczka papierowa (koperta) z firmy Seikando z Nary 

Pudełko bambusowe. Przechowywano w nim recepty i leki - panacea z Toyamy i Ise (era Meiji).

Apteczka papierowa (tektura) z lekami. Dostawca wielkiej świątyni Samboin (znak "Gyoja" z Nary. Firma Daihodo. W kopercie pozostały leki: Tonpuku - przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, przeciwreumatyczny; 

Recepty pochodzą z 25, 27 i 28 roku Meiji (1892, 1894, 1895), wypisane w Osace dla rodziny Kashimoto

Wędrowni sprzedawcy Hangontanu

W XVII w. w Toyamie uznany został za panaceum lek o nazwie Hangontan. Wieśniacy z okolic Toyamy podjęli się roznoszenia go po kraju. Z czasem powiększał się wybór leków proponowanych przez wędrownych sprzedawców, co umożliwiało im samodzielne komponowanie pozostawionych w domu pacjenta apteczek. Zapłatę, jedynie za wykorzystane leki, pobierali dopiero po roku, przy kolejnej wizycie.

Zdrowie jest najcenniejsze.

Pożar i chorobę należy ugasić póki małe. Najważniejszy jest wybór dobrego smaku.

Zdrowie to życie. Radość to radość. W sercu światło.

Tradycyjne japońskie surowce lecznicze

Japońskie tradycje medyczne wywodzą się z Chin i są ściśle związane z filozofią buddyjską, która przeniknęła na Wyspy poprzez Koreę w VI w.n.e. Japończycy przekształcili oraz dopasowali do własnych potrzeb poznane metody lecznicze, Korzystali i korzystają do dziś z bogactwa chińskich naturalnych surowców leczniczych.  

- jedwabnik
- odchody jedwabników
- pluskwiaki z rodziny tarczówkowatych
- pędrak chrząszcza z rodziny chrabąszczowatych
- muchówki z rodziny ślepakowatych
- larwy muchówek z rodziny plujkowatych
- skolopendra
- fragment plastra gniazda osy
- błonkówki z rodziny zadrzechnia
- skorpiony
- chrząszcza z rodziny majkowatych
- kokon jajowy modliszki
- karaczany
- larwy owadów siatkoskrzydłych
- gąsienice motyli
- wylinki cykad
- cykady

 

Japońscy wędrowni aptekarze odegrali szczególną rolę - byli nie tylko dostarczycielami medykamentów, ale również szerzyli oświatę zdrowotną: uczyli zasad poprawnego odżywiania i higienicznego trybu życia. Dla Japończyków z małych miasteczek i wsi byli jedynym medycznym autorytetem.