Spacerek z historią: Cytadela Warszawska

Cytadela Aleksandrowska,

zwana później Warszawską

Zbudowana przez władze rosyjskie w latach 1832 - 1834 po stłumieniu powstania listopadowego, miała utrzymać w posłuszeństwie buntownicze miasto. W X Pawilonie Cytadeli utworzono centralne więzienie śledcze dla więźniów politycznych, przez które w latach zaborów przewinęło się około 40 tysięcy więźniów, bojowników o wyzwolenie narodowe i przemiany społeczne. Kilkuset z nich stracono na stokach Cytadeli, tysiące wywieziono na katorgę, bądź zesłanie syberyjske. Jest to ważne miejsce pamięci narodowej - symbol martyrologii polskiej w epoce zaborów.

Park, fosa i stoki cytadeli

Park według projektu Zygmunta Stępińskiego i Krystyny Onitzchowej, został założony w 1950 r. Zlokalizowano go wokół murów Cytadeli, w miejscu dawnej fosy, a wcześniej wąwozu rzeczki Drna.

W sąsiedztwie znajdują się obiekty takie jak: działobitnie rawelinu, kaponiery i akwedukty. Wchodząc na teren Cytadeli przez Bramę Straceń lub Bramę Bielańską, dojdziemy do Oddziału Muzeum Niepodległości mieszczącego się w X Pawilonie - budynku dawnego więzienia śledczego (obecnie zamknięte dla zwiedzających do odwołania). Przed Bramą Straceń znajduje się symboliczny cmentarz poległych i zamordowanych w więzieniu, zawierający kamienne krzyże i żydowskie macewy. Obok cmentarza zlokalizowano obelisk, w którym za szkłem umieszczono resztki drewna pochodzącego z szubienicy, stojącej niegdyś w tym samym miejscu. Park został wpisany do rejestru zabytków w 1965 r.

Ważnym akcentem dla parku jest staw z dwoma fontannami. na terenie znajdują się dwa place zabaw: jeden dla najmłodszych dzieci, drugi dla młodzieży i dorosłych chcących polepszyć swoją kondycję.

Teren parku raz na kilka lat odwiedzają łosie, żyjące na stałe w Puszczy Kampinoskiej.

Mury Cytadeli